iRIS: Mount St. Bernard Abbey

Wstępniak.

Zacząłem swój blog 17go października 2014r., cel - oddzielić dobre od złego, ocenić na bieżąco obiektywnie i (bardziej)subiektywnie to co wypiłem, dorobić się własnej bazy piwnej, do której można zawsze wrócić i przypomnieć sobie, co konkretne piwo sobą reprezentuje. Ostatni tydzień to 1 piwo każdego dnia (maraton jak dla mnie, bo zazwyczaj piwo - najczęściej pszeniczniaki (szczytem był Paulaner czy Primator) i wytwory Browaru Fortuna dostępne w marketach - pijałem tylko w weekendy), poprzedzone długim studiowaniem zapachu, smaku i prezencji samego trunku. Zamiast jednak wrócić do najlepszego, mam już całą listę nowych piw do spróbowania, listę klasyków z gatunku "must-have" a niemal każdego dnia odkrywam nowe perełki do zdobycia. Nawet siebie nie podejrzewałem, że można za małe piwo dać 30-50zł i jeszcze być z tego dumnym, a po wypiciu usatysfakcjonowanym!

wtorek, 14 maja 2019

Mount St. Bernard Abbey - Tynt Meadow

Tynt Meadow z angielskiego Mount St. Bernard Abbey Brewery, to Strong Dark Ale nawiązujący do angielskich piw klasztornych z XIX wieku, swoiste English Trappist Ale warzone przez mnichów z Mount Saint Bernard Abbey przy użyciu angielskich chmieli i angielskich drożdży. Piwo zawiera alkohol na poziomie 7,4% obj., na ratebeer ocenione na 96/99 punktów overall/style, co daje miejsce w Top 50 w kategorii Strong Ale - English. Warka z datą do 24/07/20.

Pękata butelka 330ml, grube, brązowe szkło, firmowy kapsel, brak pełnego info o parametrach i składzie zawartości na jasnej etykiecie z grubego papieru. Piana jak na coli, od razu znika. Barwa rubinowa, klarowna. W zapachu karmel, razowiec, rodzynki, stary chmiel... W smaku półsłodkie, trochę karmelu, toffi, melanoidyn, daktyli, ziół... Goryczka średnia, herbaciana, wysycenie wysokie, dość pełne ale i nieźle pijalne, ładnie ułożone alko.