iRIS: St-Feuillien Triple

Wstępniak.

Zacząłem swój blog 17go października 2014r., cel - oddzielić dobre od złego, ocenić na bieżąco obiektywnie i (bardziej)subiektywnie to co wypiłem, dorobić się własnej bazy piwnej, do której można zawsze wrócić i przypomnieć sobie, co konkretne piwo sobą reprezentuje. Ostatni tydzień to 1 piwo każdego dnia (maraton jak dla mnie, bo zazwyczaj piwo - najczęściej pszeniczniaki (szczytem był Paulaner czy Primator) i wytwory Browaru Fortuna dostępne w marketach - pijałem tylko w weekendy), poprzedzone długim studiowaniem zapachu, smaku i prezencji samego trunku. Zamiast jednak wrócić do najlepszego, mam już całą listę nowych piw do spróbowania, listę klasyków z gatunku "must-have" a niemal każdego dnia odkrywam nowe perełki do zdobycia. Nawet siebie nie podejrzewałem, że można za małe piwo dać 30-50zł i jeszcze być z tego dumnym, a po wypiciu usatysfakcjonowanym!

piątek, 8 stycznia 2016

St-Feuillien Triple

St-Feuillien Triple z belgijskiego Brasserie St-Feuillien / Friart to oczywiście klasyczny Tripel - jasne, mocne piwo górnej fermentacji. Piwo zawiera 8,5% obj. alkoholu i jest refermentowane w butelkach. W składzie mamy wodę, słód, chmiel, cukier i drożdże. Na ratebeer ocenione na 97 punkty ogółem i 99 w stylu przy ponad 1000 głosach!!!

Brązowa butelka 750ml, żółta etykieta z niepełnymi danymi o składzie i parametrach samego trunku, krawatka, korek, drucik jak w szampanie. Piana obfita, początkowo ładna szybko opada i przybiera mydlany charakter, pozostaje w postaci chmurek, oblepia przy tym nieznacznie szkło. Barwa jasno złota, opalizująca, trunek intensywnie "bąbelkuje" w snifterze. Aromat cytrynowy, brzoskwiniowy, winogronowy. Jest też niestety nieprzyjemna nuta starego, zbutwiałego chmielu i odrobina żelaza. W smaku wita nas wysokie szampańskie wysycenie, za którym pojawia się niewielka słodycz białych winogron, posmaki Goryczka niska do średniej, dość długa, ziołowa. W afterteasie jest ta metaliczność z aromatu i "skunks odchmielowy".